To upodobanie pisarki do metamorfozy możemy odnaleźć w Absolutnej amnezji na wszystkich poziomach utworu. Po pierwsze na poziomie narracji, która jest tak skomplikowana i wielostylowa, że mogłaby być tematem osobnego referatu. Wielość perspektyw i gatunków narracyjnych sprawia, że fabuła powieści wydaje się ruchoma jak kalejdoskop, a status postaci powieściowych jest niejasny: raz grają one rolę pełnowymiarowej postaci, a raz wydają się odpryskiem świadomości podmiotu autorskiego Absolutna amnezja jest w istocie powieścią autotematyczną, a w dzisiejszej terminologii - postmodernistyczną.<br> Fabuła Absolutnej amnezji to (w skrócie) dzieje jednego rękopisu, wielokrotnie niszczonego i wyrzucanego, który się odnajduje tajemniczym sposobem. Wszystkie bohaterki powieści piszą pamiętniki. I