do głowy. Nieustanne zadawanie pytań: Dlaczego to się stało? Dlaczego odpadł? Dlaczego... Jeden z ocalałych powtarzał: Nie wiem, nie rozumiem, może lawina kamienna...<br>My byliśmy skłonni widzieć przyczynę w niedostatecznej asekuracji i za to, co się stało, obwiniać prowadzącego cały zespół. Zapewne mieliśmy trochę racji. Ale przecież każdy z nas niejednokrotnie wspinał się tą ścianą i gdy tylko wydostał się ponad ostatnią przewieszkę, postępował tak samo jak Tadeusz - kończył drogę, nie myśląc o wbijaniu haka w tak łatwym terenie. Oczywiście, gdyby Jadwiga miała dobre stanowisko asekuracyjne, żyłaby na pewno ona i Andrzej, a może nawet Tadeusz. Gdyby idący jako czwarty na