zatem stałego, jednoosobowego przywództwa ani uznanej przez ogół starszyzny. A jednak konkluzja Genzmera i Karla Kroeschella, jakoby rody nie miały podmiotowości prawnej, wydaję się projekcją nowoczesnych prawniczych pojęć i nie przystaje do źródeł. Gdy w grę wchodziły wróżda, wergeld czy oparty na prawie bliższości spór o pierwszeństwo nabycia dziedziny, a niekiedy i zbiorowa przysięga, jednostka funkcjonowała jako ogniwo rodu i tylko w jego ramach realizowała swoje prawa i obowiązki42. Wbrew wywodom Genzmera wergeld i wróżda stanowiły dwie strony tego samego medalu. Edykt Rotariego ujawnia mimochodem, że wraz z przyjęciem zadośćuczynienia składano przysięgi o ustaniu wróżdy. Również w Gr(g(s przyjmujący