Zosterophyllum).<br>Z następstwa czasowego form można wnosić, że te ostatnie dały początek widłakom, którym właściwe jest umieszczenie zarodni w pachwinach liści spiralnie rozmieszczonych &lt;page nr=301&gt; na osi pędu. Nie jest jednak jasne, czy liście te są, podobnie jak u innych roślin naczyniowych, uproszczonymi rozgałęzieniami pędów, czy też raczej zmodyfikowanymi wyrostkami pokrywającymi pędy niektórych wczesnodewońskich pierwotnych przedstawicieli tej grupy (np. Sawdonia, ryc. 12.4). Za pierwszą interpretacją przemawia morfologia wczesnodewońskiej Konioria (ryc. 12.5), za drugą środkowodewońskiego Asteroxylon. Klasa widłaków jest dziś reliktowa, a jej największy rozkwit przypadł na okres karbonu, choć już w dewonie osiągnęła znaczne zróżnicowanie, wyprzedzając inne &lt;page nr=302&gt; gałęzie rozwojowe roślin naczyniowych