matką, którą traci - tak jak ja - mając niespełna dziesięć lat,<br>i to wszystko jakby mimo woli przemykało mi przez myśl, kiedy pan Hadała, którego długo namawiałem, by opowiedział mi o autorze czytanej właśnie książki, Szaleństwa Almayera, tym razem łaskawie nie odmówił,<br>i pokiwawszy z uznaniem głową, że sięgnąłem po tę niełatwą książkę, chętnie wyławiał z pamięci fakty, zdarzenia, daty, tytuły utworów, a ja sam już wiedziałem, że Szaleństwo Almayera to nazwa nowego domu bohatera, że nadali mu to miano holenderscy oficerowie marynarki i że jego córka, półkrwi Malajka, piękna Nina, nie pokazała się im, ku ich rozczarowaniu, ukryta za czerwoną zasłoną