także współtworzą, nie jesteśmy do końca indywidualni. Bliscy uczestniczą w naszym życiu. Rozstanie rozrywa tę więź i stąd rozpacz, uczucie pustki, gdyż w naszych myślach zabrakło ich myśli, a wreszcie lęk, bo zapełnienie luki wymaga niekiedy głębokiego przeorganizowania struktur poznawczych.<br>Umieć być samotnym to wielka sztuka, tak wielka, że prawie nieludzka. A jednak każdy z nas jest samotny. Odczuwany lęk przed samotnością to lęk przed takim przeorganizowaniem naszego autoportretu czy obrazu świata, aby on był mój, prywatny i jedyny. Trzeba pamiętać, że może poza okresem dzieciństwa nikt nam do naszej psychiki nie może się 'dokleić' bez naszej zgody, podobnie jak niemożliwa