wiązania produktów przemiany i odjąć od niej energię wiązania rozpadającego się jądra macierzystego. Można także posłużyć się wzorem (3-5), wstawiając masy obliczone ze wzoru (1.9.2-7). Otrzymamy efekt energetyczny E. Zastosujmy to kryterium do hipotetycznego rozpadu protonowego: ((...)) Otrzymany rezultat, z którego wynika, że samorzutna emisja protonu jest niemożliwa, zgadza się ze stosunkowo wysoką energią wiązania dodatkowego protonu przez jądro X.<br> Proces emisji protonu zmniejszałby ładunek jądra o jednostkę, byłby więc pod tym względem równoważny z przemianami (3-2b i 3-2c). Przydatne więc będzie wprowadzenie warunku wytyczającego granicę między jądrami z tendencją do rozpadu w kierunku zwiększenia ładunku