i parą bocianów w gnieździe na kominie. W słotne dni z dziurawego dachu woda ścieka wprost na scenę. Na furtce żaden napis nie informuje, co to za miejsce. Ale w &lt;name type="place"&gt;Supraślu&lt;/name&gt; nawet leciwa kobiecina z płóciennym tobołkiem potrafi wskazać obcemu drogę do &lt;name type="org"&gt;Teatru Wierszalin&lt;/name&gt;.<br><br>- W 1994 r. burmistrz użyczył nam nieodpłatnie na dziesięć lat budynek po zlikwidowanym domu kultury. To była ruina. Rury popękane, prąd odcięty. Cały zespół go remontował - opowiada &lt;name type="person"&gt;Piotr Tomaszuk&lt;/name&gt;, współtwórca, reżyser, autor sztuk i menedżer &lt;name type="org"&gt;Wierszalina&lt;/name&gt;.<br><br>W Supraślu zaczyna się kolejna próba przed trzynastą premierą. Będzie to &lt;name type="work"&gt;"Ofiara Wilgefortis"&lt;/name&gt; według tekstu i w reżyserii &lt;name type="person"&gt;Piotra Tomaszuka&lt;/name&gt;, na