za mund równało się zgodzie męskich krewnych - opiekunów panny młodej - na zawarcie małżeństwa. Na podstawie tej transakcji odbywała się ceremonia przekazania dziewczyny z rąk dotychczasowych opiekunów w ręce męża (traditio per manus). Był to obrzęd przedchrześcijański, który jednak po chrystianizacji praktykowano nadal obok ślubu w kościele, a nawet uważano za nieodzowny warunek legalności małżeństwa. Synów z prawego łoża w dwunastowiecznych prawach norweskich określano jako tych, "których matka została kupiona za mund" [za cenę mundu], a syn nieślubny mógł przez rytuał adopcji stać się pełnoprawnym spadkobiercą " jakby jego matka była kupiona za mund" (mundi keypt). <br> Pozwala to zrozumieć lepiej sformułowania karolińskiego Prawa