możnowładczych. W walce między konserwatystami, obrońcami stariny, a zwolennikami szerokiego otwarcia kraju na wpływy europejskie, stopniowo, choć z oporami, zwyciężali stronnicy reform. Dzięki takim ludziom, jak Fiodor Rtiszczew, Atanazy Ordin-Naszczokin czy Wasyl Golicyn przetarte zostały drogi dla reform Piotra Wielkiego. Oczywiście, wielka indywidualność Piotra (1682-1725) i wykorzystanie przezeń nieograniczonego charakteru carskiej władzy nad państwem i Kościołem sprawiły, że "europeizacja" Rosji została dokonana w sposób szybki, gwałtowny i powierzchowny. Trudno jednak przecenić znaczenie tego faktu w historii Rosji.<br><br><tit> V. Wielka metamorfoza</><br><br>Osobowość Piotra - genialnego samouka i nie cofającego się przed niczym reformatora - skupia od dawna uwagę historyków, literatów, psychologów, a