gospodarczego obejmuje nie tylko wewnętrzne sprawy kraju. Władze państwowe mają także w pewnej mierze możność kształtowania zachowań podmiotów gospodarczych poza obszarem własnej gospodarki. Na przykład za pomocą narzędzi polityki handlowej (zob. rozdział siedemnasty) mogą wpływać na kierunki geograficzne i strukturę towarową eksportu. Jednak nawet władze najsilniejszych gospodarstw krajowych nie dysponują nieograniczonymi możliwościami tego wpływu; z jednej strony, są ograniczone przez wymagania rynku światowego, a z drugiej, przez "wewnętrzne" zasady racjonalności gospodarowania.<br>Niektóre gospodarstwa krajowe łączą się w ugrupowania regionalne. Są to zespolone układy gospodarstw krajowych połączonych szczególnie intensywnymi przepływami realnymi oraz powiązaniami informacyjno-regulacyjnymi. Zwykle ugrupowania regionalne powstają w wyniku uprzednich