punkcie. I tych kilka cienkich czarnych linii na białej powierzchni płótna zaczyna organizować przestrzeń, dawać złudzenia (choć nie chodzi tu artyście o złudzenia perspektywiczne) przestrzeni, czasem wrażenie nakładania się na siebie czy wzajemnego przenikania kilku płaszczyzn. Linie dyktują statykę czy dynamiczność kompozycji, stać się mogą - najniespodziewaniej - nośnikami nastrojów, wrażeń, ekspresji, nieomal nośnikami treści. Artysta ma zresztą. głęboko tkwiącą świadomość tych możliwości. W katalogu wystawy znajdujemy takie oto sformułowania Stażewskiego? <hi rend="italic">"...Sztuka abstrakcyjna nie pokazuje zewnętrznego aspektu materii, "przedmiotu", może jednak zachować kontakt ze zjawiskami i faktami konkretnymi z obiektywnymi świata zewnętrznego, gdyż jest sumą wrażeń i obserwacji, jest wyczuciem klimatu współczesności, wyrazem