nogach radość mi żywie...<br><br>I błogosławię swej twarzy,<br>I wdycham wiarę od słońca,<br>Że się na pewno coś zdarzy,<br>Coś się poszczęści bez końca!<br><br>Że Ono drogą rozminną<br>Zbliża się wciąż bezhałaśnie,<br>I że tak stać się powinno,<br>I że tak stanie się właśnie!<br><br>I czynię kroki niezgrabne,<br>Ze szczęściem nieoswojone - <br>I bezdomnieję i słabnę<br>I nie wiem, w którą biec stronę?<br><br>Trzeba nic nie mieć prawdziwie,<br>Żyć tylko tym, że się żyje,<br>By dłoń wyciągać łapczywie<br>Po takie szczęście niczyje!&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;* * *<br><br>Upalny ranek. Gwary i turkoty<br>Kończą się nagle u sztachet ogrodu,<br>Gdzie ławek cienie, wdumane w piach złoty,<br>Dają tym