są ze sobą przynajmniej częściowo w konflikcie. <br> Jednakże (podobnie jak w przypadku Arrowa modelu decyzji zbiorowych) ogólność teorii gier jest źródłem jej słabości. Większość prawdziwych, życiowych sytuacji trudno adekwatnie ująć w bardzo ogólnym (a przez to cokolwiek ubogim) języku teorii gier. Droga od teorii do rzeczywistości okazuje się długa i niepewna.<br> Jednym z oczywistych środków zaradczych jest konstrukcja modeli konceptualnie bogatszych, dostosowanych do wybranych klas rzeczywistych sytuacji konfliktu i z tego powodu łatwiej stosowalnych. Taki trend badawczy daje się zauważyć obecnie. Jego przykładem jest Colemana gra "wymiany władzy", opisana wcześniej. Wymienię kilka innych przykładów pokazujących potencjalną użyteczność tego podejścia dla nauk