się w mieszkaniu, Róża wkrótce zapomniała o mężu. Władyś uściskał ją pobieżnie na intencję zmarłego braciszka. Nie mógł być na cmentarzu, miał trudne zadanie matematyczne, czego w roku poprzedzającym maturę nie chciał lekceważyć. Matury pragnął z całej duszy. Wpatrzony w tę datę jak w bramę, przez którą wkroczy we własny, niepodległy świat - coraz bardziej obojętniał na sprawy rodzicielskie. Róża czuła obcość w uścisku dorastającego syna i tęsknota za Kaziem powróciła falą gorzką jak nigdy. <br>Czym prędzej załatwiła kilka gospodarczych czynności., odłożyła kilka innych na jutro i drżącymi rękami pośpieszyła zamknąć się u siebie, zanim ból pofolguje sercu. Nad wszystko lubiła cierpieć