swoją <br>prawdziwą naturę, nie zaleca się żadnej konkretnej formy medytacyjnej, <br>ponieważ wszystko jest dla niego odpowiednie - stanie, leżenie czy <br>siedzenie. Jak słusznie wykazuje Buswell, pod wpływem nauk Huinenga <br>mistrzowie zen zaczęli szukać werbalnych i pozawerbalnych sposobów <br>wyrażenia stanu 'nie-myślenia'. Rezultatem tych poszukiwań stała się <br>spontaniczna metoda 'dziwnych słów i niepojętych czynów', charakterystyczna <br>zwłaszcza dla tak zwanego okresu klasycznego w dziejach zen (VII-X). <br>Większość uczniów nie była w stanie zrozumieć sensu szokujących słów <br>i czynów mistrzów zen, jednak pomagały one niektórym w dostąpieniu <br>'oświecenia'. Metoda 'dziwnych słów i niepojętych czynów' była całkowicie <br>spontaniczna - nie uznawała żadnych ustalonych form. Linji w