być w akcie <br>'oświecenia' przekroczony. Każda próba jakościowej zmiany 'jaźni jednostkowej' <br>jest przedmiotowym celem zabiegów podmiotu poznania i dlatego <br>tego rodzaju praktyka zen została określona pejoratywnym mianem 'zen jako <br>oczekiwania na oświecenie'. 'Logika paradoksu' jest także widoczna w dyskusjach <br>na temat takich rodzajów praktyki zen, jak metoda 'dziwnych słów <br>i niepojętych czynów', metoda 'wpatrywania się w koan' czy też medytacja <br>w pozycji siedzącej. <br>Paradoksalne rozumienie tożsamości 'jaźni jednostkowej' i 'jaźni oświeconej' <br>można znaleźć w naukach wielu mistrzów zen, którzy definiowali stan <br>'oświecenia' jako myślenie bez myślenia, czyli 'nie-myślenie'. Także teorię <br>'oświecenia nagłego', która stała się ortodoksją zen w VII wieku