Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj...<br>- Obiad! Obiad! Wstawaj pan! Jak zwykle śpi. Cha, cha. Na obiadek, panowie. Prędzej, prędzej, bo wszystko zjedzą. Menu dziś doskonałe. Zakąski, krem ze szparagów, sandacz z rusztu, sarnina, melba, owoce, czarna kawa, nie mówię o trunkach. Prędzej, panowie, m^atre d'h^otel Klaus niepokoi się, że goście nie nadchodzą. Cha, cha, cha. Na obiadek, panowie, hej, hej, na obiadek.<br>Znów oto obiad, znów jazgot przelatującej przy akompaniamencie dzwoneczków janczarskiej hordy: deck-boye bijąc widelcami o talerze zbiegają po schodach. Znów nerwowy pośpiech księdza, któremu zagubiła się gdzieś łyżka, i płaczliwe oskarżenia pół obozu o złodziejstwo