coraz więcej popularności jako ofiary reżymu. To się ideologom nie opłaciło. Potępienie Kisielewskiego, zmuszenie do zamilknięcia Gałczyńskiego, ataki na Słonimskiego - po cichu partyjniacy uważali za ciężkie błędy władz. Nie mogli się jednak im przeciwstawić związani organizacyjnymi rygorami. Nawet sam Putrament kręcił z niezadowoleniem głową i w towarzystwie przy brydżu wyrażał niepokój o rozsądek swych zwierzchników.<br>Nie będę daleki od prawdy, jeśli powiem, że ośrodek krakowski był swojego rodzaju enklawą nie angażującą się w działalność propagandową. Stefan Otwinowski, choć uchodził za kompromisowca i prezesował przez długie lata Oddziałowi, nie był ulubieńcem partii. Kilka razy usłyszałem od ludzi wysoko postawionych w hierarchii partyjnej