Jowisza, Janie, to nadzwyczajne. Baronowa mnie zdradza z<br>profesorem zwyczajnym. Nie przeżyję powyższego, załamując się moralnie.<br>(załamuje się moralnie oraz słania na nogach)<br><br>Jan P.:<br> Odwagi, jaśnie panie baronie. Wszystko się ułoży.<br><br>Baron<br>(zaglądając ponownie do dziurki od klucza):<br> Bba. Już się ułożyło.<br><br>Akt II<br>Dekoracja: biblioteka Barona. Pośrodku biblioteki niepokojących<br>rozmiarów słoik.<br><br>Baron<br>(cierpiący; na stronie):<br> Gdyby dusza nie była nieśmiertelna, powiedziałbym, że zostałem<br>śmiertelnie zraniony w duszę. Kobiety, kobiety!<br>Pukanie.<br> Antre!<br><br>Baronowa<br>(wchodząc):<br> Czy nie napijesz się czego, Dżymi?<br><br>Baron:<br> Owszem, dziękuję.<br>(szczęka zębami)<br><br>Baronowa:<br> Ale przebóg! cóż znaczy ten złowieszczy słoik?<br><br>Baron:<br> Ha-ha! Zaraz się dowiesz o