Francuscy i angielscy robotnicy na wiecach i w petycjach domagali się wielokrotnie przyjścia Polsce z pomocą zbrojną, im bardziej zaś ostygał polonofilizm klas posiadających, tym gorliwiej wyznawały go szerokie masy. Znaczenie sprawy polskiej dla ruchu robotniczego oceniali w pełni Marks i Engels, śledzący rozwój powstania - zrazu z nadzieją, później z niepokojem. Marks przystąpił do opracowania broszury, która winna była zdemaskować reakcyjne oblicze polityki rządu pruskiego wobec Polski. Równocześnie wykorzystał podniecenie spowodowane sprawą polską dla położenia podwalin pod międzynarodowy ruch robotniczy.<br>Na jeden z wieców propolskich, odbytych w Londynie 22 VII 1863 r., przybyła m.in. delegacja robotników francuskich. Dało to sposobność