studni potencjału, w przypadku potencjału Morse'a równa D. Zatem &lt;gap&gt; lub &lt;gap&gt;.<br>Warto zauważyć, że dla większości stanów cząsteczkowych stosunek &lt;gap&gt; jest niewielki (w przypadku stanu &lt;gap&gt; cząsteczki KLi, którego potencjał przedstawia rysunek &lt;gap&gt;, co pokazuje, że typowe zależności &lt;gap&gt; mogą być nieźle przybliżone parabolą w pobliżu minimum krzywej potencjału. <br>Ale i potencjał Morse'a to tylko nieporadne przybliżenie dla rzeczywistej zależności &lt;gap&gt; i zadowalające wyniki daje dopiero rozwinięcie ścisłego potencjału w szereg Taylora z zachowaniem wysokich potęg wyrażenia R-Re. Jak można się spodziewać, taka postać analityczna potencjału prowadzi do ogólnego wzoru na energie poziomów oscylacyjnych &lt;gap&gt; (kolejne, wyższe stałe anharmoniczności &lt;gap&gt; itd. mogą być zarówno dodatnie, jak i ujemne