krokami naprzód, lecz tego Kalicki zdawał się nie dostrzegać i nie rozumieć. Czas się dla niego zatrzymał, a historia powtarzała niezmiennie jedno doświadczenie. Więc cóż mu miał mówić? Tłumaczyć, że kraj, który dla rewolucji poświęcił całe pokolenie, teraz, gdy przyszło mu płacić za wolność krwią najlepszych synów, walczył o coś nieporównanie większego niż o własne granice? O tym miał Kalickiemu mówić? Albo o tragicznym losie, który by czekał Polskę, gdyby jej nie przyniósł wolności żołnierz radziecki?<br>- Trudno z tobą dyskutować - powiedział. - I nie warto - odparł krótko Kalicki.<br>W tym momencie osamotniony Weychert otrząsnął się nagle ze złego nastroju. Postanowił przemówić. Zadzwonił