mówi, o kolorze wyrazistym i zdecydowanym - perły, szmaragdy, rubiny, maki, złoto, bławatki. Czytelnik widzi je oczyma wyobraźni, na intensywność tego wrażenia nie wpływa jakby pora, w jakiej scena ma miejsce, noc czy dzień. Inaczej widz. W mroku kolory z trudem rozróżni (podobnie, jak małe rekwizyty, np. pierścienie), ich ranga jest nieporównanie niklejsza, niż ranga świateł. Oczywiście, widz jest też słuchaczem - jeśli nawet kolorów dobrze nie zobaczy, to czasem, lecz przecież nie zawsze, "słyszy" je z ust aktorów; ale gdy tylko słyszy - to znaczy o wiele mniej.<br>Otwiera i różnicuje przestrzeń także operowanie światłem. Najważniejsze wskazówki scenograficzne Słowackiego dotyczą właśnie oświetlenia sceny