ile nie są uważane za adekwatne <br>do rzeczywistości. Na przykład "jest" jest prawdą cząstkową sądu paradoksowego: <br>"i jest, i nie jest", który jest adekwatny do rzeczywistości jako <br>'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. Z punktu widzenia 'logiki paradoksu' <br>nieprawdziwe są sądy nie uznające za prawdę cząstkową swojej negacji, na <br>przykład "prawda, że jest, nieprawda, że nie jest". <br>Mistrzowie zen zdawali sobie sprawę, iż nieuznanie przez nich za prawdę <br>ani wyłącznej negacji, ani wyłącznej afirmacji może prowadzić do agnostycznych <br>wniosków. Z tego powodu często na to samo pytanie odpowiadali raz <br>twierdząco, a raz przecząco, dając w ten sposób do zrozumienia, że <br>prawdziwe jest jednocześnie i