cię! Jesteś dobry! Piekielnie dobry! Nieludzko szlachetny! A ja tego nie mogę znieść! Ja tym rzygam! Nie chcę litości! Nie chcę twojej dobroci! Odczep się ode mnie! Twoja dobroć!... Ty nic nie rozumiesz... Nic! <br>Bierze moją ostrzyżoną głowę w obie ręce. Pochyla się jeszcze niżej. Mam tuż nad sobą jego nieprawdopodobnie jasne oczy. Ich światło ogarnia mnie. Nagle stał się cały ciepłem, tkliwością. <br>- Będziesz zdrowa. Jeżeli do tego potrzebna jest moja miłość - to... ja ciebie kocham, Ewa. Kocham cię. Zawsze cię kochałem. Od samego początku. Od stworzenia świata.<br>Lekki wiatr z przymkniętego okna, obraz rozbitej doniczki zamajaczył jeszcze przez chwilę i