w zakresie wypoczynku - wprowadzone ustawą sejmową z 1973 roku i odpowiednimi uchwałami Rady Ministrów z roku 1974 - zmierzały do stworzenia wszystkim ludziom pracy jednolitych warunków dostępności do socjalnej bazy wypoczynkowej. Krytyczna analiza stanu tej bazy dotyczyła zwłaszcza proporcji między wielkością bazy zakładowej a bazy Funduszu Wczasów Pracowniczych, a także zaistniałych nieprawidłowości w zakresie gospodarki przestrzennej i architektury. <br> Uzasadnione ze względów społecznych i ekonomicznych tworzenie zakładowych funduszy socjalnych i Centralnego Funduszu Inwestycji Socjalnych nie rozwiązuje jednak jeszcze wielu problemów. Należą do nich takie zagadnienia, jak konieczność obniżenia kosztów eksploatacji obiektów wczasowych, poprawa wykorzystania pojemności recepcyjnej obiektów, zmniejszenie rozpiętości między podstawową bazą wczasową