znali tradycję chorałową, repertuar, ducha i estetykę tej muzyki. Równocześnie <br>jednak dość nieoczekiwanie odnajdujemy typ melodyki chorałowej koncypowanej <br>do polskiego tekstu w Kyrie Mszy beatowej (1967) Gärtner (s. 3, prz. 9). Można <br>więc stwierdzić, że tradycja wielogłosowej missa choralis w twórczości polskich <br>kompozytorów XX w. ­ jakkolwiek niezbyt silna ­ utrzymuje się nieprzerwanie <br>w tym stuleciu, zarówno w pierwszej, jak i drugiej połowie.<br><br> Omówiony zakres problematyki form chorałowych w cyklu mszalnym zarysował <br>kilka, niekiedy wzajemnie powiązanych zagadnień i aspektów. Przede wszystkim <br>aspekt odniesienia do tradycji wielogłosowej mszy chorałowej ­ wielkiej tradycji <br>muzyki liturgicznej Kościoła katolickiego. Wielogłosowe msze chorałowe polskich <br>kompozytorów XX w. nawiązują bowiem