się na dobre:<br>- Taka głucha chyba nie jestem, żeby nie słyszeć, co pani mówi.<br>W pierwszej chwili pani Alicja chciała obstawać przy swoim, lecz spojrzawszy na Rozalię rozmyśliła się.<br>- No więc dobrze, dobrze. Może rzeczywiście zapomniałam... - Pewnie, że pani zapomniała.<br>- W każdym razie pieniądze są.<br>Otworzyła niemiecką, jak ją w nieprzyjaznych myślach nazywała, szafę i spomiędzy chłodnych, równo poukładanych prześcieradeł wydobyła stary, jeszcze ojcowski portfel, w którym od lat zwykła była przechowywać pieniądze na bieżące wydatki. "Mój Boże, ileż on, biedaka, przeszedł!" - pomyślała ze wzruszeniem. Była to, poza fotografiami, jedyna pamiątka, jaka jej pozostała po rodzicach. Otworzyła portfel i w tym