do wyciągania przysłowiowych rodzynków, w oparciu o które trudno oczywiście o rzetelne wnioski uogólniające. Ujmując np. trafnie wpływ ZZSP i OZ PPS na kierownictwo PPS zp, autor nie dostrzega jednak, że w obu tych ośrodkach emigracyjnych skoncentrowała się prawica kierowniczego trzonu PPS, nie mającą wiele wspólnego z socjalizmem, i że nieprzypadkowo w okresach jej oddziaływania na zabór pruski, tj. w latach 1896-1901 oraz 1910-1913 dochodziło do poważnych konfliktów między SPD a PPS zp i do zerwania wzajemnych stosunków. To antymarksistowskie ugrupowanie scharakteryzował H. Jabłoński w monografii, która również znajduje się w zestawieniu literatury recenzowanej książki. &lt;page nr=83&gt;<br>Choć praca przedstawia dość