analizować ją na sesjach środowiskowych, a przede wszystkim szukają sobie miejsca bliska artystów, od uczelnianej jeszcze pracowni, pokazów na schodach szkoły czy w małych przyuczelnianych galeriach, zdumiewając czasem swą znajomością środowisk twórczych nie tylko w swoim mieście. Niejeden doświadczony krytyk, który w latach 70. siedział za redakcyjnym czy instytutowym biurkiem nieraz w ciągu ostatnich sześciu lat wieszał obrazy, przewoził je wykazując inwencję transportowo-gospodarczą, z miasta do miasta i wiedział co i dlaczego przewozi, lubił i szanował swój ciężar i umiał o tym wystukać na maszynie, powielić w skromnym katalogu, bez cudów poligrafii, bez "masowego odbiorcy", z inną przemienioną koncepcją "upowszechniania