wydawały się powstawać w próżni teoretycznej. Zachodni ekonomista obserwujący wysiłki reformatorskie tych lat byłby zdziwiony jak dalece oderwane one były od ówczesnej refleksji ekonomicznej. Wschodnioeuropejscy ekonomiści podkreślali specyfikę swoich problemów i doświadczeń, która zdawała się uniemożliwiać wykorzystanie narzędzi nowoczesnej teorii ekonomii. W istocie, trudność odseparowania sfery polityki i gospodarki oraz nierealność wielu założeń klasycznej teorii ekonomii, dostarczały silnych argumentów za taką izolacją. Tak więc ulepszanie systemu gospodarki centralnie planowanej polegało raczej na podejmowaniu decyzji <hi>ad hoc</> mających zaradzić pojawiającym się sprzecznościom i konfliktom, a nie na świadomym wyborze porządku instytucjonalnego zgodnie z pewną analizą teorii ekonomii. Pod koniec lat osiemdziesiątych pojawiła