Lubeki. Odetchnął. "Mnie też się we łbie robi kolaż!" Bo czuje, że postacie i czołgi, armaty i piechota do szturmu, że wszystko to układa się w Chagalla zgrzytającego czerwienią o błękit. Głowy to odpadają, to znów powracają na kark młodych blond żołnierzyków. <br>Na szczęście szkoła. Pomogła mu otrząsnąć się z nierzeczywistości. Podwójne drzwi stały otworem. Na ulicy z dużej ciężarówki polscy żołnierze wynosili materace. <br>Znowu środkiem łąk, jakby wierny śladom, które sam wystukał ufnym palcem chłopczyka na białym od zimy oknie dzieciństwa. <br>"Pokazać list proboszczowi". <br>Olszyna pogęstniała od ciżby młodych liści. Lepkie i pofałdowane aromatyzowały godzinę popołudniową. Nim wyszedł spomiędzy drzew