pośmiertnych przestrzeni. Są one opisywane jako tunel<br>światła w relacjach osób, które okazjonalnie lub umyślnie doświadczały<br>stanów około śmierci, określanych nieco wieloznacznie jako śmierć<br>kliniczna. W czterdziestym obrazie Mądrości dawnych filozofów... jest to<br>spiralny układ obłoków. Koncentryczny, rozwijający się w głąb, jakby<br>zapożyczony ze znanego obrazu Hieronima Boscha, gdzie jest<br>nieskończenie długim, eterycznym korytarzem, którym dusze zmarłych idą<br>do raju. Wyzwolone z cielesnego więzienia, wracają do odwiecznego<br>chaosu. Obraz ostatni nazywa się Proiectio. Ceratio.<br> To wszystko. Przeglądam jeszcze kartki z notatkami. Są wystygłe i<br>zużyte. Ich przeznaczeniem jest kosz na śmieci. Może kartki papieru<br>marzą pokątnie o nieśmiertelności. Swe ciała z