Lublina, gdzie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim organizowano dla obcokrajowców roczny kurs nauki języka polskiego i wiedzy o kulturze tego kraju. - Pamiętam moment, kiedy mój znajomy z Warszawy zostawił mnie w Lublinie samego. Byłem przerażony, nie znałem ani jednego słowa po polsku - wspomina. Na kursie było tylko ośmiu cudzoziemców. Czasy były niespokojne. -Dwa miesiące po moim przyjeździe zaczął się stan wojenny. Moi rodzice bardzo się wtedy o mnie martwili. Nie było z nimi żadnego kontaktu, ponieważ przerwano łączność telefoniczną, a w telewizji kanadyjskiej pokazywali to, co najgorsze. Dopiero po pewnym czasie, jeden z księży na KUL-u załatwił nam, że jeździliśmy do