popołudnie.<br>Sobotnim wieczorem - po owych czterech długich nużących rozmowach - adiunkt Franker zatelefonował do mnie raz jeszcze z prośbą o pożyczenie doktorskiej pracy Grzegorza. Pożyczy łem.<br>Przesiedział niemal całą wczorajszą noc nad lekturą.<br>Nie stawiła mu nadmiernego oporu, jako że erudycja Frankera nie ogranicza się do nauk biologicznych.<br>W tym nieśmiałym, niesprawiedliwie samotnym człowieku tkwi uparta ciekawość wszelkich rzeczy ludzkich.<br>Chce poznawać, by wiedzieć, i wiedzieć, by rozumieć. A rozumieć, by pomagać.<br>Książka Grzegorza jest dla Frankera odkryciem! Bawi go młodzieńcze zadufanie i autorska pycha, ale przede wszystkim fascynuje i pociąga odwaga sformułowań, lotność myśli, rozmaitość języka, i tak to po raz