nogą,<br>odpycha Kaźmierza i znika za drzwiami.<br> Z Kaźmierza, jak z przekłutego balonika, uszło całe powietrze. Stoi w<br>czarnym garniturze pośrodku podwórza, a spod nowego kapelusza spływa mu<br>pot. Obie rodziny patrzą na siebie: miały być chrzciny, a jest jakby<br>stypa, miało być powitanie, a jest pożegnanie...<br>34<br><br> Tak jak nieszczęśliwym jest ten, kto nigdy nie zaznał szczęścia, tak<br>nie będzie szczęśliwym ten, kto się potrafi cieszyć tylko cudzym<br>nieszczęściem.<br> Do otwartej walizy wrzuca Jaśko przywiezione prezenty. Z tym wróci, z<br>czym przyjechał. Nic tu nie zostawi! A od Kaźmierza, tego judasza, chce<br>tylko tej ziemi, co ją ich matka z