jak na przykład we fraszce O Rzymie (księgi wtóre):<br><br><q>Jako wszytki narody Rzymowi służyły,<br>Póki mu dostawało i szczęścia, i siły,<br>Także też, skoro mu sie powinęła noga,<br>Ze wszytkiego nań świata uderzyła trwoga.<br>Fortunniejszy był język, bo ten i dziś miły -<br>Tak zawżdy trwalszy owoc dowcipu niż siły.</><br><br><br><br>- gdzie nietrwałości potęgi imperium przeciwstawiona została trwałość kultury.<br>Może to być tak jak we fraszce Do dziewki (księgi trzecie), gdzie każda zwrotka kończy się dwuznacznym dowcipem:<br><br><q>Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,<br>Z twoją rumianą twarzą moja broda siwa<br>Zgodzi się znamienicie: patrz, gdy wieniec wiją,<br>Że pospolicie sadzą przy różej leliją