brył czekają na odkrycie. Pas Kuipera przestaje zwolna być dla nas niewidzialny, chociaż Jewitt wraz z Luu wypatrzyli 1922 QB1 i 1993 FW, prowadząc obserwacje na granicy możliwości ziemskich teleskopów: Pluton jest od obu ciał, mających blask 23 wielkości gwiazdowych, ponad tysiąc razy jaśniejszy. Obłok Oorta zapewne jeszcze długo pozostanie nieuchwytną zjawą, gdyż jasność typowych jego mieszkańców wynosi przypuszczalnie 31-37 wielkości gwiazdowych, są więc one co najmniej tysiąckrotnie słabsze od obiektów z pasa Kuipera. Poza tym, mimo że występują w tak wielkiej obfitości, są rozproszone na olbrzymim obszarze: promień obłoku ma przecież ponad rok świetlny!<br>Astronomowie mają cichą nadzieję, że