uważam za oczywisty.<br>My, Polacy, najlepiej wiemy, że między wydarzeniami historycznymi a ich rocznicami jest związek, delikatnie mówiąc, luźny. Wymiar rytualno-historyczny świętowania ustępuje treści aktualno-politycznej. Dla Polaków w zasadzie każda rocznica jest dobra, by dokopać Rosjanom. 15 sierpnia zbawiamy Europę przed dziką azjatycką bolszewicką hordą. 17 września - jesteśmy niewinną ofiarą żołdaków Stalina maszerujących boso i z przewiązanymi sznurkami karabinami. 1 sierpnia dajemy świadectwo najwyższego rodzaju cierpienia, czyli martyrologii: giniemy tysiącami w Warszawie, czemu się bezczynnie przyglądają narąbani samogonem Sowieci. Co roku giniemy od strzału NKWD-zisty mauserem w potylicę, a nasze ciała lądują w dole śmierci w lesie katyńskim