Kiedyś był malutkim, ufnym, dobrym dzieckiem - a potem coś się z nim stało, zamknął się w sobie i już nie umie wyjść. Nie można przecież dorosnąć, jeśli ciągle się nie opuściło - siebie.<br>Siedzi, zamknięty w sobie. I źle mu tam. Za mało ma przestrzeni. Stale jest urażony, poirytowany, cierpi z niewygody. Krzyczy.<br>Aurelia wyskoczyła spod pierzyny, przemknęła do pokoju, cicho zamknęła za sobą drzwi i zapaliła lampę. Drżąc z zimna, nałożyła na piżamę spodnie i sweter, a na bose nogi - ciepłe babcine kapcie. I wydostała z szuflady komódki album z fotografiami.<br>Raz jeszcze, powoli, uważnie, oglądała nieliczne zdjęcia. Spojrzała w oczy