tu i teraz" - takiej, w której poeci określają wyraźnie swoje zaangażowanie we współczesności i gdzie "ja" poety jest identyfikowane często jako "ja" w jego poezji - znajduje się poezja Jarosława Marka Rymkiewicza. Jej czas wewnętrzny jest ciągle określony i dookreślany, ale sprawia wrażenia "czasu poza czasem". Pojawiają się w niej byty niewyobrażalne, chimery czasu i przestrzeni, cielesność jak najbardziej ziemska i śmiertelna miesza się z abstrakcyjną, nieistniejącą rzeczywistością możliwą do pomyślenia tylko w poezji. Pojęcie czasu jest tu pojęciem kluczowym. Nie mogło być inaczej w poezji, której najczęstszym słowem jest "śmierć". Z wiersza XXX, inc. Śmierć chodzi po pokojach z t. Thema