królestwo, ale i doczesne szczątki. W 1792 r. decyzją rewolucyjnych władz Konwencji przekazano relikwie rewolucyjnym malarzom-artystom: serce Ludwika XIII Martinowi Droelingowi, a Ludwika XIV Aleksandrowi Pau de Saint-Martin.<br><br>Dlaczego właśnie malarzom? Otóż zabalsamowane serca były dla nich bezcennym źródłem rzadkiego brązowego pigmentu. Sproszkowane, po zmieszaniu z olejem, tworzyły niezastąpioną farbę olejną. W ten sposób resztki Króla Słońce weszły w skład wystawionego w Luwrze "Widoku Caen" Pau de Saint-Martina, a serce Ludwika XIII - "Wnętrza kuchni" Droelinga, ze zbiorów Musée de Pontoise.<br><br>Można przypuszczać, że zakonserwowane w farbie olejnej DNA królów mogłoby być skutecznie wyizolowane i porównane z materiałem genetycznym