jeszcze raz. Być może znałam jakąś Annę Germak..<br>Jadwiga przeczytała tekst. Pokiwała ze zrozumieniem głową.<br>Nalała mi pełną szklankę wina.<br>Płakałam. Uspokoiłam się dopiero nad ranem, robiło się już widno. Jadwiga pomogła pościelić łóżko, położyła się przy mnie. Przebrała mnie w nocną koszulę. Moją ulubioną, przezroczystą z falbanami. A sama... niezawodnym instynktem znalazła w szafie męską piżamę. To Robert zostawił ją kiedyś, jak u mnie nocował. Ale nigdy jej o tym nie mówiłam. Jak mogła się domyślić?<br>Głaskała mnie po włosach, potem po plecach... Nie przeszkadzało mi, ze śpię z dziewczyną. Nikt nie był taki wspaniały jak moja Wisienka. A już