najbrzydszych ludzi jakich kiedykolwiek widziałem, a jednocześnie miał bardzo narcystyczny sposób myślenia o sobie. Na przykład jeśli przyglądała mu się jakaś dziewczyna twierdził, że patrzy na niego ponieważ jest taki przystojny, podczas gdy moim zdaniem, uwagę dziewczyny przyciągała jego niespotykana i odrażająca brzydota. Taki był już ten Koniu, brzydki i niezbyt koleżeński. Mimo najszczerszych chęci nie dawało się go lubić. Drugi kolega tak jak ja pochodził z Rzeszowskiego. Nie miał żadnego przezwiska i dlatego zwykło się do niego wołać po nazwisku "Czarnik". Był on typowym przykładem chłopaka z rzeszowskiej wsi: twardy, zawzięty, odporny na trudy i niewygody. Czarnik był niezbyt wysoki