kręciła, że to, że tamto... - Zamilkł, <br>a potem dodał nie swoim, zmęczonym głosem: - żonie <br>proszę przekazać pozdrowienia od nas wszystkich... osiemdziesięciu <br>trzech. I że dziękuję za zgodę... Pan kierownik <br>wie, że nie mogę jechać, mam dom tu, w Kaleniu. I ojca. <br>Prawdziwego. Joachim Pażych się nazywa - zwrócił <br>się do opartego niezgrabnie o parapet mężczyzny. - Niech <br>pan uważa - rzucił ostro - firanka... Nigdy od <br>niego nie odejdę. Choćbyście mnie związali. I próbowali <br>przez sąd... Rozumie pan? Nigdy.<br><br>- Paweł nigdy nie powiedział słowa, jak to się <br>stało, że zostali razem, on i dziadek - odezwała <br>się nagle Dominika. - Wspomniał tylko, że kiedy <br>przyszedł tu pierwszy