niezgrabnie
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... inną.
- Nalać? - spytała barmanka wskazując mój pusty kieliszek.
Skinąłem głową. Niezgrabnie przechyliła butelkę i rozlała kilka kropel na kontuar.
- Zmęczona jestem... - ... przez wertepy, rynsztoki, kałuże błota wóz stanął przed rozłożystą budą. Niezgrabnie wymalowane litery głosiły, że podjechaliśmy pod "Hotel de Paris". Zamiast...
- ... tylko nogi pozostawiła spuszczone na podłogę. Zacząłem szybko, drżącymi palcami, niezgrabnie rozpinać jej bluzeczkę, całować piersi. Nachyliła się do mego ucha...
- ... łódkę z wiosłami opartymi o burtę i zarytymi w piasek. Niezgrabnie usiadł na burcie okrakiem, odepchnął łódź nogą, aż zakołysała się...
- ... kobiecym powabem, że kiedy podała mu obie ręce, przycisnął je niezgrabnie do serca. I sam nie wiedział, jak się stało, że...
- ... było nabrzmiałą brodawkę... No, tak... Niemowlaki ruszyły w jej kierunku. Niezgrabnie, z wysiłkiem, ale ruszyły. Chart z prawej podbiegł do Tomaszka...
- ... nim kulę z nagana.
Żyd pada na wznak z rozcapierzonymi niezgrabnie rękoma.
Wasia zna się na rzeczy, chwyta w lot. Karabin... - ... podsunął mu talerz z makaronem i podał
widelec.
Alojzy ujął niezgrabnie widelec w garść i zabrał
się do jedzenia. Znaczna część... - ... dynamit, z powodu którego wraża
lokomotywa rezygnuje
z toru... i... niezgrabnie płynąć próbuje po rzece
o słabej powierzchni.
W.1 Nie... - ... jakoś to mu się spodobało, to oddawało wrażenie. Wkładał bonżurkę niezgrabnie, jak na bałwana. Pochylił głowę i sycił oczy porankiem. Jednak...
- ... metrowe makarony, nawet pouczała i gromiła dzieci, że robią to niezgrabnie. Okropnie śmieszyli ją ludzie. Wracała na przykład do domu ubawiona...
- ... zniknęła spod rąk.
- Nożyce - powtórzył chirurg sennie, Rubiński drżącymi rękami niezgrabnie podał mu pens, chirurg rzucił mu pensem w twarz i... - ... oparcia fotela. Chciała wstać, ale nie zdążyła. Jakoś tak ciężko, niezgrabnie upadła na bok, tuż obok mnie. Zerwałem się, żeby ją...
- ... to nic nie znaczy - rzekł Widmar i. wstał ciężko i niezgrabnie. Doskonała myśl przyszła mu do głowy. "Boruch? pomyślał, to dobrze...
- ... spogląda sponad własnej sklerozy, potrząsa starczo głową, mruga bezwolnie oczami, niezgrabnie się porusza, wciągając w ekspresję starości całe ciało. Jest uosobieniem...
- ... się do małego tłumku, obserwującego, jak dwaj mundurowi milicjanci usiłują niezgrabnie, jakimś przypadkowym narzędziem - śrubokrętem czy dłutkiem - wyciąć ulotkę z ręcznym...
- ... znowu cisza. Ciężkie powieki, jak muchy pojmane na lep, trzepocą niezgrabnie, na chwilę podfruną, by znowu opaść. Gdzieś na dalekim wyboistym...
- ... Sweter może poczekać. Ja nie.
Siadła na łóżku, a on niezgrabnie usadowił się obok, obejmując ją w pasie. Było mu niewygodnie... - ... Napić się? - A co, chyba nie kąpać dziecko!
Arbuzowska długo niezgrabnie szuka kwarty, potrąca garnki, hałasuje, klnie do siebie nieprzyzwoicie.
Zagląda... - ... nie uniosła powiek. "Wracz" podszedł na palcach do obu i niezgrabnie pogłaskał Martę po włosach:
- Niczewo.
Chyba następnego już dnia Surmówna...
