nierówną sytuację, komplikującą poważnie istniejącą organizację zarządzania. Z istoty koordynacji wynika, że realizuje ona w pewnym zakresie, funkcję zarządzania, przy czym o szerokości tego zakresu decydują w mniejszym stopniu przyznane uprawnienia lub ograniczenia w większym zaś subiektywne podejście do czynnika koordynującego. Każdy koordynator jest więc nosicielem funkcji zarządzania i wykazuje niezmienną tendencję do rozszerzania i wzmocnienia jej oddziaływania na <orig>koordynowego</orig>, tj. na przedsiębiorstwo. Jest ogólnie znaną prawidłowością, że sprawność zarządzania pozostaje w stosunku odwrotnie proporcjonalnym do liczby bezpośrednich zarządzających, co odnosi się w równej mierze do koordynatorów. Stąd też krok jeden do pojawienia się w organizacji zarządzania tych samych wad, jakie