realistą, nie można budować zamków na lodzie, życie to nie literatura, to było niemądre, naiwne.<br>- Był taki moment, że uwierzyłem - zacisnął zęby.<br>- Uwierzyłeś, bo bardzo chciałeś.<br>- Chciałem, tak, chciałem - zrezygnowany pokiwał głową.<br><br>W następnych dniach, ciężkich, starali się ani słowem nie powracać do tamtego epizodu. Pogoda się ustabilizowała. W nocy niezmiennie silne mrozy, z rana znajdowano martwe ptaki pod drzewami. Woda pozostawiona w wiaderku w sieni zamarzała na lodowy kamień. W dzień przychodziło leniwe, senne ocieplenie, sporo słońca i moc iskrzącej się bieli, która kłuła w oczy. Śnieg stwardniał i chrupał pod nogami. Zapowiadało się białe Boże Narodzenie. Działo się. Kłusownicy