Wzmógł się niepokój Kazimierza i począł pętać kroki.<br>Cień podejrzenia zmącił mu myśli - - Wrócę! - zjawiła się chęć na wpół świadoma, związana ściśle z ową szufladką stolika.<br>Przystanął pośrodku drogi, rozdrażniony i niepewny.<br>Lecz naraz, nie wiadomo skąd - jakby spod ziemi wyskoczył - zjawił się przed Kazimierzem wyrostek zdyszany, zgoniony, w rozburzeniu niezmiernym konopiastej głowy.<br>- Pan Szymkiewicz... kazali powiedzieć... - zawołał chrapliwie i zaraz zatchnął się, prędko łykając powie, trze rozdziawioną gębą.<br>&lt;page nr=104&gt; - Co powiedzieć?<br>- Że... że... żeby te tam... papiery... schować dobrze! żeby schować, bo mają przyjść... mają przyjść po te tam... ze dworu!<br>- Mają przyjść... - mruknął Kazimierz i bezwiednie rozglądnął się na wszystkie